Ik ben geen perfecte moeder, dat heb ik al eerder toegegeven en dat zal ik keer na keer blijven doen. Waarom? Omdat ik geloof dat als je toegeeft dat je niet perfect bent in iets, jij jezelf wel harder kan pushen in de juiste richting naar die perfectie. Toch zijn wij te hard voor onszelf, al zeg ik het zelf. We lezen continue over top moeders die alles zo super voor elkaar hebben alsof ze er zo voor geboren zijn terwijl wij slechts leren van onze fouten die we gaandeweg maken.
Toch zit ik soms behoorlijk met schuld gevoelens, misschien ben ik wel te hard voor mezelf. Dat ik te hard voor mijn kinderen ben, dat staat vast. Mijn moeder zegt dat het gaat om het geluk van het kind, als zij maar gelukkig en blij zijn. “En ik dan? ” Ten kosten van mijn eigen geluk en humeur? Door een bepaalde perfectie, tolereer ik bepaald gedrag van de kids soms totaal niet. Zo beperk ik hun vrijheid en speel ik de hele dag scheidsrechter en ja daar word ik zelf ook echt moe van maar hoe laat ik ze dan los zonder het gevoel te hebben dat ze dan totaal geen opvoeding krijgen? Soms schaam ik me rot op straat of in de winkel en zie je die beoordelende oogjes van anderen die vast denken dat je de boel niet zo goed onder controle hebt. Ik wil zo graag die zen mama zijn met kinderen die zich rustig en braaf kunnen gedragen wanneer dit moet, zoals op straat! Inplaats van die zen mama sta ik strak van de stress en frustratie mijn kinderen de winkel uit te sleuren met een rood hoofd vol sschaamte. Persoonlijk kan ik er niet tegen als kinderen van anderen zich misdragen en dan bedoel ik de kinderen van ouders die hun rust behouden en helemaal niks het gedrag aantrekken. Ik kan dat niet hoor… als mijn kinderen te druk zijn of zich misdragen dan zullen ze het horen.
Het word nog een hele uitdaging voor mij om ze vrij te laten als ik eerst graag zie dat ze gehoorzaam en braaf kunnen zijn. Omkopen of belonen, tja wie wil ik voor de gek houden? Anyway het schuld gevoel waar ik mee zit en het gevoel dat ik te hard voor mezelf ben komt waarschijnlijk door het feit dat ik van alles blijf proberen om mijn moeder bende onder controle te krijgen zodat wij allemaal gelukkig en blij kunen zijn, voor zover dat mogelijk is met kleuters. Ik ben trots op het feit dat ik mijn eigen fouten in kan zien en dat ik er graag aan wil werken.
Hoe zit het met jou schuld gevoel? Heb je ook het gevoel dat je soms te hard bent voor jezelf? Ik hoor het graag!
Moeder-Bende 